کد مطلب:106813 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:160
[صفحه 514] (دو كس در ارتباط با من به هلاكت رسند: یكی آن دوستی كه تندرو است و دیگری آن دشمنی كه در دشمنی اش زیاده روی كند.) چون دوستی اولیای خدا یكی از فضایل نفسانی است كه جنبه ی تفریط و كوتاهی نسبت به آن تا سرحد دشمنی و ستیز با آنان و طرف زیاده روی و افراط نسبت به آنان تا سرحد غلو درباره ی ایشان، دو صفت پستی هستند كه در قیامت باعث هلاكت صاحب خود می گردند. اما صفت ناپسند تفریط، از آن رو كه كینه نسبت به اولیای خدا باعث دشمنی با آنان می شود، هر كه با یكی از اولیای خدای دشمنی ورزد، در حقیقت با خدا دشمنی كرده و از جمله ی هلاك شوندگان است و اما صفت ناپسند تندروی و افراط، از آن جهت كه تندروان (غلاه) حضرت علی (ع) را از مقام بشری به مقام خدایی رسانده اند كه كفر صریح است، به هلاكت افتاده اند.
صفحه 514.